Od zakończenia zimnej wojny globalizacja jest najbardziej wyróżniającą się cechą międzynarodowych spraw gospodarczych, a także, w znacznym stopniu, spraw politycznych. Wydarzenia finansowe od połowy lat 80. znacznie zwiększyły integrację światowej gospodarki i dlatego zasługują na uwagę.
Termin globalizacja wszedł do powszechnego użycia w drugiej połowie lat 80. w związku z ogromnym wzrostem bezpośrednich inwestycji zagranicznych dokonywanych przez międzynarodowe korporacje. Globalizacja finansowa to koncepcja odnosząca się do zwiększania globalnych powiązań tworzonych przez transgraniczne przepływy finansowe. Odnosi się do powiązań poszczególnych krajów z międzynarodowymi rynkami kapitałowymi.
Globalizacja gospodarcza pociągnęła za sobą kilka kluczowych zmian w handlu, finansach i bezpośrednich inwestycjach zagranicznych korporacji międzynarodowych. Integracja finansowa to zjawisko, w którym rynki finansowe sąsiednich, regionalnych i/lub globalnych gospodarek są ze sobą ściśle powiązane. Integracja finansowa oznacza umożliwienie bankom w jednym kraju obsługi klientów w innych krajach; zapewnienie rządom, a także prywatnym firmom i gospodarstwom domowym dostępu do głębszej puli finansowania i bardziej zróżnicowanych produktów do wyboru; oraz zapewnienie oszczędzającym lepszych możliwości inwestowania swoich środków.
Jedną z głównych korzyści globalizacji finansowej jest rozwój sektora finansowego. Rynki finansowe stają się głębsze i bardziej wyrafinowane, gdy integrują się z rynkami światowymi, zwiększając możliwości finansowe dla pożyczkobiorców i inwestorów. Postęp technologiczny w komunikacji i transporcie obniżył koszty, a tym samym znacznie zachęcił do ekspansji handlowej. Korzystając z tych zmian gospodarczych i technologicznych, coraz więcej firm uczestniczy w międzynarodowych rynkach. Od połowy lat 70. deregulacja finansowa i tworzenie nowych instrumentów finansowych, takich jak instrumenty pochodne, oraz postęp technologiczny w komunikacji przyczyniły się do znacznie bardziej zintegrowanego międzynarodowego systemu finansowego.
Nie jest to jednak zjawisko wyłącznie pozytywne. Globalizacja finansowa może prowadzić do różnych skutków: ucieczki kapitału krajowego i niejednoznacznych skutków dla przepływów kapitału, inwestycji i wzrostu; napływ kapitału oraz wyższe inwestycje i wzrost; lub niestabilne przepływy kapitału i niestabilne krajowe rynki finansowe. Ponieważ wiele z tych przepływów finansowych jest krótkoterminowych, wysoce niestabilnych i spekulacyjnych, międzynarodowe finanse stały się najbardziej niestabilnym aspektem globalnej gospodarki kapitalistycznej.
Międzynarodowa integracja gospodarcza zajmuje się dyskryminującym usuwaniem wszelkich przeszkód handlowych między uczestniczącymi państwami oraz ustanowieniem pewnych elementów współpracy i koordynacji między nimi. Ta rewolucja finansowa znacznie ściślej powiązała ze sobą gospodarki narodowe i zwiększyła kapitał dostępny dla krajów rozwijających się. W połączeniu ze zwiększonymi przepływami handlowymi i finansowymi, rosnące znaczenie korporacji wielonarodowych znacząco przekształciło gospodarkę międzynarodową. Korporacje na całym świecie ponoszą odpowiedzialność społeczną wobec większego społeczeństwa lub społeczności. Zaletą dużych firm jest to, że zazwyczaj są one bardziej ugruntowane i mają większy dostęp do finansowania. Cieszą się również bardziej powtarzalnym biznesem, który generuje wyższą sprzedaż i większe zyski niż firmy o mniejszej skali.